The Bluesbones CD presentation - support act: Pete Move2Blues - MOD Hasselt review & pictures: Freddie |
 |
Het was reeds lang met toeters en bellen aangekondigd en had ik nog maar pas niet in Hasselt een ‘belleman’ horen rondrijden? Feit is dat er op donderdagavond ‘appel’ werd geblazen in de MOD te Hasselt alwaar Move2Blues de eer had om de The Bluesbones aan te kondigen voor hun voorstelling van ‘Saved By The Blues’, hun nieuwste album.
Aan zijn beide flanken zitten op de elektrische gitaar Ian McCole en aan de basgitaar Luk Degraaff en in die formatie zag ik ze nog aan het werk in ‘Den Deugniet’ te Haasrode. Vanavond diezelfde opstelling en dus dat wordt smullen geblazen. Pete is een persoon die zeer relaxed oogt en niet in het minste zich druk maakt om de belangstelleng. Geef hem een ‘Guiness’ en ik denk dat hij al tevreden is. Pete is een singer-songwriter ‘pure sang’ en zijn nummers als ‘Would You Come Down’ en ‘You Move too Fast’ kunnen hier op meer dan normale bijval rekenen. Zijn melodieuze stem en de harmonische samenzang van Ian en Luk zijn bij wijlen beklijvend mooi.
Nico De Cock (vocals) maakt weinig woorden vuil aan zijn introductie en meteen beginnen ze er aan met ‘Moonlight’. De rest van de formatie blijft hetzelfde met Stef Paglia (guitars) en ritme sectie Ronald Burssens op bass en Dominique Christen als ‘batteur’ Ook opmerkelijk is dat de lichtman van vanavond er geen zooitje van wil maken al kan het natuurlijk altijd wel een beetje beter.
Mooi ook de woorden die Cora Lee voor ‘Crazy’ uit haar pen wist te laten vloeien en met nummers als ‘Runaway’ kan zelfs een Stef Palgia nog voor meer dan de volle 100% zich uitleven. Achteraf heel wat positieve reacties kunnen horen van mensen die alleen maar kwamen voor de blues en daardoor niet op één of andere manier verbonden waren met The Bluesbones en ja dat zijn natuurlijk de eerlijke meningen, en gelukkig zat ik met meer dan één op dezelfde golflengte. Andere reacties kwamen hoofdzakelijk van onze noordelijke buren maar we weten dat die het liever steviger willen maar we stellen die dan ook maar gerust dat een CD voorstelling nog geen weerspiegeling is van een concert. Voor mij was het muzikaal dik in orde en dat heb ik ze dan ook achteraf gezegd. They can, they will, end of story! |
|
|
|
Voor de ‘Bluesbones’ werd het nog een uurtje nagelbijten in de ‘green room’ want de aftrap van vanavond wordt gegeven door een van de prachtigste stemmen uit het Hageland. Piet Vanstenavondt aka Pete staat hier op de ‘bill’ in de MOD als support act voor de feestvarkens. Ik heb Pete leren kennen op één van de Fandango Live avonden en werd de eerste keer dat ik hem hoorde wel even van mijn sokken geblazen. Pete bracht in 2013 bij het ‘Fandango Label’ zijn ‘I Am Wilson’ uit en dit werd gewoon een album om te blijven koesteren.
‘Saved By The Blues’ is de titel van het nieuw album van deze Bluesbones en vanavond is er een verandering van bezetting op te merken. Andy Aerts heeft plaats geruimd voor Edwin Risbourg op de ‘black & white keys’ en al staat er vonden op zijn beast ook nog een ‘Korg’ toch hoop ik voor de sound dat de Hammond veel aan bod zal komen.
Titeltrack ‘Saved By The Blues’ lijkt voor mij persoonlijk iets van ‘saved by the bell’ en dan hebben we het niet over een ander nummer maar over de switch van muziekkeuze waardoor ze meer kritische personen als mezelf wel over de meet weten te trekken. Blues met een bredere kijk en soms zelfs met een funk attitude en dat zint me. ‘Sjapoo’ ook dat 10 van de 11 nummers eigen werk zijn en daardoor stijgt ook mijn appreciatie want wanneer je eigen nummers kunt laten klinken alsof het hier doorwinterde bluesjes zijn dan sta je er.
